دو آیه قرآن به صورت صریح بحث حجاب را مطرح کرده اند. آیه 31 سوره نور و آیه 59 سوره احزاب به طور صریح به این بحث پرداخته اند:

«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ؛[نور/31] و به زنان مؤمن بگو که چشمان خویش فروگیرند و شرمگاه خود نگه دارند و زینتهاى خود را جز آن مقدار که پیداست آشکار نکنند و مقنعه ‏هاى خود را تا گریبان فروگذارند و زینتهاى خود را آشکار نکنند، جز براى شوهر خود یا پدر خود یا پدر شوهر خود یا پسر خود یا پسر شوهر خود یا برادر خود یا پسر برادر خود، یا پسر خواهر خود یا زنان همکیش خود، یا بندگان خود، یا مردان خدمتگزار خود که رغبت به آن ندارند، یا کودکانى که از شرمگاه زنان بى‏ خبرند. و نیز چنان پاى بر زمین نزنند تا آن زینت که پنهان کرده‏اند دانسته شود. اى مؤمنان، همگان به درگاه خدا توبه کنید، باشد که رستگار گردید.»
ادامه مطلب...

خداوند در قرآن درباره مؤمنانى که از رشد ایمانى بالایی برخوردارند، مى فرماید: علامت رشد ایمان آن ها این است که از کفران و فسق و گناه بدشان مى آید و ایمان محبوب قلب آنان است. (حجرات (49)، آیه 7.)
آرى، مؤمن و کسى که قلبش به نور تقوا روشن شده، هرگز براى شادى و لذت چند دقیقه اى، نافرمانى خدا را نمى کند.
برای این که مجالس خوبى در عروسى ها داشته باشیم که هم مملو از شادى و سرور باشد و هم گناه و معصیت نداشته باشد و هم خانواده و فامیل راضى باشند، نکات زیر را پیشنهاد مى کنیم:
2. براى این که بتوانیم یک فرهنگ و عادت بد را تغییر دهیم، لازم است جانشین مناسبى براى آن در نظر بگیریم. شما نیز اگر نمى خواهید با گناه و معصیت مجلس عروسى را شاد کنید، باید به جاى آن از برنامه هاى مجاز استفاده کنید. یکى از روش هایى که تجربه شده و بسیار هم موفق بود، استفاده از مداحان مذهبى و هنرمندانى است که به وسیله خواندن اشعار شادى بخش و گفتن لطیفه هاى مناسب مجلس را شاد مى کنند. همچنین استفاده از افرادى که کارهاى تردستى و دیدنى انجام مى دهند و مى توانند مجلس عروسى را با صفا و شاد کرد. بعضى از این افراد هنرمند وقتى در مجلسى شرکت مى کنند، بدون این که گناهى در برنامه هاى آن ها باشد، یا کسى را مسخره کنند و امثال آن، چنان مجلس را گرم مى کنند که افراد شرکت کننده یکسره مى خندند. البته بهتر است با ذکر اشعارى در مدح ائمه اطهار و خصوصا امام زمان - علیهم السلام - معنویتى هم در ملجس عروسى ایجاد کنیم. 3. بهتر است مجالس عروسى را در مناسبت هاى مذهبى و جشن هاى مذهبى مثل میلاد ائمه یا اعیاد مذهبى برگزار کنیم و در ضمن، به تناسب این شب ها اشعار خاص آن هم خوانده شود. 4. در صورتی که توان مالى دارید، پذیرایى خوبى از میهمان ها داشته باشید؛ زیرا پذیرایى، یکى از وسایل شادى بخش است و مى تواند جانشین خوبى براى ابزارهاى حرام شادى باشد. 1. باید سعى شود اهمیت این موضوع به اعضاى خانواده، خصوصا والدین و خواهران و برادران عروس و داماد تفهیم شود. البته این مطلب باید با لطافت و در عین حال، قاطعانه بیان شود و تا جایى که ممکن است کسى رنجیده خاطر نگردد. براى این، ممکن است لازم باشد که ماه ها زمینه سازى شود و با آن ها صحبت شود.

قیمت مرغ

پاسخ اجمالی آنچه در فتاوای اکثر مراجع معظم تقلید در مورد برهنه شدن برای سینه زدن، به چشم می خورد، حاکی از آن است که انجام این امر در عزای امام حسین (ع)، اگر در مقابل چشم نامحرم نبوده و دارای مفسده نباشد، جایز است، و هیچ یک از ایشان، لطمه و «سینه زدن شدید» را حرام ندانسته، بلکه بر استحباب آن تصریح و تأکید کرده‌اند. پاسخ تفصیلی 1. آنچه در روایات زیادی مورد سفارش و تأکید است، عزادارى و محزون و گریان بودن در مصیبت شهادت و مظلومیت سالار شهیدان، امام حسین (ع) است. شکل عزادارى و چگونگى آن به حسب عرف و عادت و مراسم و فرهنگ هر جامعه مختلف است و در روایات بر شکل خاصى از آن تأکید نشده است. برهنه شدن در مراسم عزادارى که در بعضى جاها معمول است، تابع همین عرف و عادت است و داراى فضیلت و ارزش خاصى نمى باشد و هیچ گونه تأکیدى بر آن نشده، بلکه در مکان هایی که این مراسم در معرض دید و تماشاى خانم ها باشد، ترک این کار و انجام عزادارى با لباس، بدون شک بهتر و مناسب تر است. در هر حال، آنچه در فتاوای اکثر مراجع معظم تقلید در مورد برهنه شدن برای سینه زدن، به چشم می خورد حاکی از آن است که انجام این امر در عزای امام حسین (ع)، اگر در مقابل چشم نامحرم نبوده و دارای مفسده نباشد،جایز است. [گلپایگانى، لطف الله صافى، جامع الأحکام، انتشارات حضرت معصومه، قم، چهارم، 1417 ق؛ خمینی، روح الله، استفتاءات، ج 3، سؤالات متفرقه، س 46؛ فاضل لنکرانی، محمد، جامع‏المسائل، ج 1، س 2163 و 2165؛ بهجت، محمد تقی، توضیح‏المسائل، م 1937؛ (آیت الله مکارم: در صورتی که زنان حضور داشته باشند این کار حرام است و اگر زنان هم نباشند اشکال دارد؛ بااستفاده از سایت معظم له persian.makarem.ir/estefta/index.php ).] شایان ذکر است، برهنه شدن (به شکل مجالس امروزی)، مصداق وهن دین شمرده نمی شود. بله اگر در کشور و منطقه ای این موضوع باعث وهن دین (توهین به دین) باشد، جایز نیست. 2. لطمه در لغت به معناى ضربه زدن به صورت و بدن، با کف دست است. [فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج 7، ص 433، نشر هجرت،‌ دوم،‌ قم،1410‍ ق‌؛ ابن منظور، ابو الفضل، لسان العرب، ج 12، ص 543، دار الفکر للطباعة، ‌سوم، ‌بیروت، ‌1414‍ ق.] با توجه به روایاتی که در باب عزاداری امام حسین وارد شده است، هیچ یک از فقها و مراجع، لطمه و «سینه زدن شدید» در عزای حضرت سیدالشهداء (ع) و دیگر معصومان را حرام ندانسته، بلکه بر استحباب آن تصریح و تأکید کرده اند. [جمعى از مؤلفان، مجله فقه اهل بیت (ع)، ج ‌49، ص 201، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامى، قم، اول؛ تبریزى، جواد، استفتاءات جدید، ج 1، ص 452، قم، اول؛ لنکرانى، محمد، جامع المسائل، ج ‌1، ص 579، انتشارات امیر قلم، قم ، یازدهم ، برای اطلاع بیشتر از نظر مراجع محترم تقلید به سؤال 12165 (سایت: 12865) مراجعه کنید.] البته روشن است که جواز این مسئله نیز تا حدّی است که اولاً: موجب جنایت بر نفس نشود و ثانیاً: وهن اسلام و باعث بی حرمتی مسلمانان نباشد. [شیرازى، ناصر مکارم، استفتاءات جدید، ج ‌2، ص 247 ، انتشارات مدرسه امام على بن ابى طالب(ع)، قم، دوم، 1427 ق.] 3. نص فتاوای فقها بدین شرح است: آیات عظام، امام خمینی، آیت الله خامنه ای، سیستانی، شبیری زنجانی، وحید خراسانی: لخت شدن مردان ، برای سینه زنی اشکال ندارد؛ لیکن زنها نباید به بدن مرد أجنبىّ نگاه کنند.( امام خمینی، استفتائات، ج3، سؤالات متفرقه، احکام عزداری، سؤال 35؛ سؤال تلفنی (7112438-0251) از دفتر آیت الله خامنه ای، آیت الله سیستانی؛ (سایت، سؤال4و6؛ سؤال تلفنی از دفاتر آیات عظام شبیری زنجانی، وحید خراسانی و صافی گلپایگانی) آیت الله مکارم: و آیت الله صافی. لخت شدن برای سینه زنی در جایی که در معرض دید خانم ها باشد جایز نیست.( آیت الله مکارم، احکام جوانان، سؤال 494. سایت آیت الله صافی: فقه عاشورائی و احکام عزاداری) آیت الله نوری همدانی :اگر لخت شدن برای سینه زدن در مراسم عزاداری، سبب وهن به مجلس عزاداری نباشد، اشکال ندارد . چنانچه خانم ها حضور داشته باشند، برخانم ها واجب است که از نگاه کردن به بدن مرد ها خود داری نمایند. اگر پرده ای بین مرد و زن ها وجود داشته باشد و خانم ها پشت برده باشند و بدن مرد ها دیده نشود، حضور خانم ها نیز اشکال ندارد.( سؤال تلفنی (7741850-0251) از دفتر آیت الله نوری همدانی)

به صورتی که قابل فهم برای متربّیان دبیرستانی باشد چگونه است؟ این اصل که مهدى (عج) رهبر موعود و منجى عالم بشریت است به صورت عام در احادیث نبوى، و به صورت خاص در روایات ائمه اهل بیت (ع) آمده است. در این روایات، مسأله به گونه ای مورد تأکید قرارگرفته که جاى هیچگونه شکى باقى نمی گذارد و چهارصد حدیث فقط از طریق اهل سنت شمارش شده که به ضمیمه روایات شیعه به بیش از شش هزار روایت مى رسد و چنین آمارى بسیار بالاست. در مورد خیلى از مسائل بدیهى اسلام که مسلمانان به آن معتقدند، این همه روایت وارد نشده است. اما تجسّم این اندیشه در وجود امام دوازدهم (ع) هم دلایل کافى دارد که کاملاً اقناع کننده است. این دلایل را مى توان در دو دلیل نقلى و تجربی، خلاصه کرد؛ دلیل نقلى، وجود امام موعود را اثبات می کند و دلیل تجربی، ثابت می کند که مهدى (ع) یک اسطوره و یک فرضیه نیست، بلکه حقیقتى است که وجود او در تاریخ لمس شده است. اما دلیل نقلی صدها روایت و حدیث از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اهل بیت (ع) رسیده است که می گوید مهدى موعود داراى این خصوصیات است: از اهل بیت (ع) است، از فرزندان فاطمه (س) است، از نسل حسین (ع) و نهمین فرزند آن حضرت است. و روایاتى که می گوید جانشینان پیامبر (ص) دوازده نفر مى باشند. این روایات، مهدى موعود را در شخص امام دوازدهم، منحصر و معین می کنند و با اینکه ائمه (ع) براى حفظ آن حضرت از ترور و قتل سعى داشتند مسأله در سطح عمومى مطرح نشود، در عین حال روایات زیادى در این زمینه وارد شده است. البته زیادى روایت به تنهایى نمى تواند مقبولیت آن را برساند، بلکه در اینجا قرینه و گواه خاصى وجود دارد که دلیل بر صحت این روایات است. در حدیث شریف نبوى، سخن از امامان، جانشینان، امیران و سخن از دوازده تن آمده است. متن احادیث، مختلف است؛ در بعضى دوازده امام و در بعضى دوازده خلیفه و در بعضى دیگر دوازده امیر، ذکر شده است. بعضى از مؤلّفان، این احادیث را بیش از 270 شمارش کرده اند که همگى از کتاب های معتبر شیعه و سنى؛ از قبیل: صحیح بخارى، صحیح مسلم، سنن ترمذى، سنن ابوداود، مسند احمد و مستدرک حاکم نقل شده است. اما دلیل تجربی، تجربه اى که مدت زمان 70 سال گروهى از مردم با آن زندگى کردند، یعنى «غیبت صغرى». غیبت صغرى برگزارشد تا مردم به تدریج با غیبت خو بگیرند و خود را براساس آن بسازند. امام از دیده ها پنهان بود ولى از طریق وکیلان و یاران مورد وثوق (نواب اربعه) با مردم ارتباط داشت. در این مدت، چهار تن از پاک ترین و باتقواترین مؤمنان، نیابت و جانشینى آن حضرت را برعهده داشتند و در مدت 70 سال واسطه میان او و مردم بوده اند و هیچ کسى در هیچ زمینه اى خطایى از آنان ندیده و نشنیده است. آیا تصور می کنید امکان داشته باشد یک دروغ، 70 سال دوام بیاورد و چهار نفر با هماهنگى کامل و یکصدا، یک نقش را بازى کنند؟ آنان با رفتار صمیمانه خود چنان در مردم ایجاد اطمینان کرده بودند که همه به گفتار و کردار آنان ایمان داشتند. آیا مى شود این چهار تن به گونه ای نقش بازى کنند که هیچکس به حقیقت پى نبرد، در حالى که این افراد، هیچ رابطه خاصى با هم نداشته اند تا بگوییم در این قضیه تبانى کرده بودند. از قدیم گفته اند: طناب دروغ، کوتاه است. امکان ندارد یک دروغ بتواند بدین شکل دوام بیاورد و در تمام این مدت و با همه بده و بستان ها و روابط مختلف موضوع کشف نگردد و همه به درستى آن ایمان داشته باشند. بدینسان درمى یابیم که پدیده غیبت صغرى مى تواند به عنوان یک آزموده علمى، دلیل بر واقعیت خارجى یک موضوع باشد و آن وجود، زندگى و سپس غیبت حضرت مهدى (ع) است. آن حضرت پس از غیبت صغرى، خود اعلان کرده است که در پرده غیبت کبرى خواهد رفت واز نظرها پنهان خواهد گشت و هیچکسى او را نخواهد دید.